سینا حسین پور: وضعیت کنکونی حاصل سالها غفلت در قبال منطقه قفقاز است

بررسی کوریدور زنگزور در گفت‌وگوی اختصاصی با سینا حسین‌پور

در گفت‌وگوی اختصاصی با پایگاه خبری چراغ، سینا حسین‌پور با اشاره به پیشینه‌ی تاریخی کوریدور زنگزور و پیمان‌نامه‌های صلح میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان، اظهار داشت:موضوع کوریدورها میان این دو کشور، صرفاً به تحولات اخیر محدود نمی‌شود و ریشه در پیمان نامه های دهه‌ی ۷۰ شمسی دارد.

وی با تأکید بر اهمیت شناخت تحولات گذشته برای تحلیل وضعیت کنونی افزود:برای درک بهتر موقعیت کوریدور زنگزور و نقش کشورهای منطقه، باید نسبت به وقایع سال‌های اخیر آگاهی کافی داشت.

حسین‌پور در ادامه با اشاره به پیمان‌نامه‌های مبادله‌شده در دهه‌ی ۷۰ گفت:در آن دوره، توافقاتی با محوریت کوریدورهای زنگزور و لاچین میان آذربایجان و ارمنستان مطرح شد که هدف آن، تسهیل ارتباط میان آذربایجان با نخجوان و ارامنه‌ی قره‌باغ با جمهوری ارمنستان بود. با این حال، این توافقات به دلیل مخالفت‌های شدید، به مرحله‌ی اجرا نرسیدند. یکی از مخالفان اصلی این طرح، جمهوری اسلامی ایران بود.

وی در توضیح دلایل مخالفت ایران اظهار داشت:شرایط حزب حاکم وقت در آذربایجان و اقدامات ضد منافع ایران، از جمله دلایل اصلی مخالفت تهران با واگذاری کوریدورها بود. همچنین، اجرای این توافقات می‌توانست ارتباط ایران با ارمنستان را قطع کند؛ موضوعی که با سیاست‌های منطقه‌ای ایران در تضاد بود.

این کارشناس با انتقاد از عملکرد ایران در سال‌های اخیر گفت:وضعیت کنونی حاصل ۱۵ سال غفلت سیاسی، فرهنگی و رسانه‌ای در قبال منطقه‌ی قفقاز است. ارتباط ایران با آذربایجان به سطح رایزنی‌های کنسولی محدود شده و افکار عمومی نیز به دلیل کم‌کاری رسانه‌ای، از اهمیت این منطقه تا پیش از امضای قرارداد زنگزور بی‌اطلاع بودند.

وی با اشاره به تبعات اقتصادی این قرارداد برای ایران افزود:میزبانی از مسیرهای تجاری همواره منافع قابل توجهی برای کشور میزبان به همراه دارد. با اجرایی‌شدن این قرارداد، تردد از مسیر ترانزیتی ایران کاهش یافته و این موضوع به‌ویژه بر استان‌های آذربایجان شرقی و غربی تأثیر منفی افتصادی خواهد گذاشت.

حسین‌پور در پایان با اشاره به موضع رسمی ارمنستان گفت:

مقامات ارمنستان اطمینان داده‌اند که واگذاری کوریدور زنگزور صرفاً به ترددهای جاده‌ای محدود خواهد بود. با این حال، ضروری است که ایران در سیاست‌های اقتصادی خود بازنگری کرده و ارتباط اقتصادی با ارمنستان و آذربایجان را در برنامه ریزی های خود قرار داده و انحصار تبادلات اقتصادی با این دو کشور که در اختیار شرکت های محدودی است شکسته شود تا زمینه‌ی شکل‌گیری هژمونی اقتصادی، فرهنگی و رسانه‌ای فراهم شود.