ترافیک ارومیه؛ گرهی که باز نمی شود

امروزه ترافیک یکی از اصلی ترین مشکلات شهر ارومیه به شمار می رود. اما گرهی که این روزها ایجاد شده ریشه در برخی تصمیمات گذشته دارد؛ تصمیمات سرنوشت ساز دوران موسوم به توسعه ارومیه. همانطور که استاندار آذربایجان غربی در مصاحبه اخیر تلویزیونی خود به این موضوع اشاره داشت و گفت: «به دلیل عدم برنامه ریزی و آینده نگری در سال های گذشته در حوزه حمل و نقل با مشکل ترافیک مواجه هستیم».

در آغاز دهه نود و همزمان با موج توسعه شهرهای مختلف کشور، شهر ارومیه و مسئولانش نیز قصد نداشتند از این مسابقه عقب بمانند.‌ در همین جهت و برای تحقق آرزوی کلان‌شهری ارومیه دست به هر کاری می زدند. پروژه هایی که در ظاهر برای رفع مشکل ترافیک افتتاح می شدند اما بعد از گذشت چند سال کم اثر بودن آن ها بیش از پیش نمایان می شود.

یکی از بزرگترین پروژه های تقاطع غیر همسطح در شهر ارومیه که مانور رسانه ای بسیاری در حواشی آن شکل گرفت پروژه پل قویون بود، نقطه ای که علی رغم زیبایی های ظاهری و هزینه های هنگفت، این روزها یکی از شلوغ ترین و پر ترافیک ترین نقاط شهر به شمار می رود.‌

یکی دیگر از پی‌ ریزی های اشتباه در ارومیه توسعه خیابان حسنی با تخلفات پر شمار در دهه نود بود.‌ خیابانی که با هدف تبدیل به قطب پزشکی و تجمع مراکز مختلف درمانی گسترش پیدا کرده بود، قطعا نیاز به پارکینگ های طبقاتی مختلف داشت. چیزی که در قانون نیز به صورت واضح به آن اشاره شده اما ظاهراً ارزشمند بودن این قطعات و امضاهای طلایی مانع از آن شده که مدیران وقت شهری از خیر فروش این زمین ها به پزشکان بگذرند و نسبت به احداث چند پارکینگ اقدام نمایند.

چیزی که به اصلی ترین مشکل فعلی خیابان حسنی تبدیل شده و رانندگان به دلیل عدم وجود پارکینگ مجبور به پارک خودرو در کنار خیابان شده و ترافیک سنگینی را به بار می آورند.

یکی دیگر از دلایل ایجاد ترافیک در روزهای کنونی افزایش فضاهای آموزشی در خیابان شهید بهشتی (دانشکده) بود. خیابانی که به قدر کافی در دهه های هفتاد و هشتاد دارای مراکز مختلف آموزشی اعم از مدارس، کلاس های زبان، مهدهای کودک و … بود؛ در دهه نود نیز با مجوز دهی های گسترده توسط مسئولین وقت به مجموعه های آموزشی، شاهد افزایش ترافیک و حجم بالای تردد خودرویی شد.

اما ضلع چهارم بی تدبیری در دوران موسوم به توسعه ارومیه، کم کاری در نوسازی تاکسی ها و به ویژه اتوبوس های شهری به مدت یک دهه بود. موضوعی که اخیرا فرماندار شهرستان ارومیه نیز به آن اشاره کرده و عمر ناوگان حمل‌ونقل عمومی را ۱۶ سال عنوان کرد. از نشانه های این مشکل می توان به فعالیت ۷۰۰ تاکسی پیکان فرسوده و عدم ورود اتوبوس های جدید به بدنه اتوبوس های فعال شهری در دهه نود اشاره کرد. البته اخیرا شهرداری ارومیه اقدام به نوسازی برخی اتوبوس های شهری نموده است که امید می رود این روند سرعت بالاتری به خود بگیرد.

به نظر می رسد برای حل مشکل ترافیک بایستی ابتدا ریشه های آن را شناخت و رفع کرد. در وهله اول تمرکز زدایی از مراکز خدماتی، آموزشی، اداری و رفاهی و انتقالِ بخشی از این مراکز به منطقه های حاشیه ای شهر می تواند گره گشا باشد. همچنین در مراحل بعدی سرعت بخشی به نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی و جذابیت بخشیدن برای استفاده از این ناوگان، افتتاح پروژه های کم هزینه و زود بازده شهری و نظارت بیشتر و دقیق تر راهنمایی و رانندگی برای سامان دهی میدانی ترافیک های شکل گرفته به حل این مشکل کمک می کند.